Zadzwonił na numer alarmowy i poprosił o pomoc. Szybko zjawili się policjanci
Przestraszony i zdezorientowany mężczyzna zadzwonił na numer alarmowy szukając pomocy. Znajdował się poza domem, był przekonany, że coś mu zagraża, stracił orientację w terenie, a na dodatek nie miał kurtki. Operator skierował na miejsce Policję. Funkcjonariusze odnaleźli go i udzielili wsparcia. Ze względu na złe samopoczucie mężczyzna został przekazany pod opiekę medyczną.
Wczoraj (14.02) po godz. 19 do Komendy Powiatowej Policji w Garwolinie wpłynęło zgłoszenie z WCPR o osobie, która zadzwoniła na numer 112 z prośbą o pomoc. Mężczyzna powiedział, że wyszedł z domu bez kurtki. 27-latkowi wydawało się, że oddalił się od miejsca zamieszkania około 3 kilometry. Był przestraszony i zdezorientowany. Przekazał operatorowi, że czuje się zagrożony. Na miejsce pojechali policjanci z Żelechowa. Funkcjonariusze odnaleźli mężczyznę i zaopiekowali się nim do czasu przyjazdu karetki pogotowia. Ze względu na złe samopoczucie mężczyzna został zabrany do szpitala.
Przypominamuy, że w przypadkach wymagających interwencji służb ratowniczych numer alarmowy 112 ratuje zdrowie i życie. Operatorzy numerów alarmowych w Centrach Powiadamiania Ratunkowego obsługują zgłoszenia dotyczące m.in.:
- zagrożenia życia, zdrowia i bezpieczeństwa,
- zagrożenia mienia i środowiska (sytuacje nagłe),
- zagrożenia czyjejś wolności,
- przestępstw lub zakłócania porządku publicznego,
- kiedy niezbędne jest natychmiastowe działanie Policji, Państwowej Straży Pożarnej lub Państwowego Ratownictwa Medycznego.
Jeśli spotkamy osobę, która zachowuje się irracjonalnie, jest przestraszona, wydaje się zagubiona – możemy skorzystać z numeru alarmowego i powiadomić służby. W momencie nawiązania pierwszego kontaktu z taką osobą, możemy uzyskać podstawowe informacje o jej stanie psychicznym. W sytuacji, kiedy widzimy kogoś zdezorientowanego lub silnie wzburzonego, możemy zadać podstawowe pytanie typu: „Czy mógłbym Pani/Panu pomóc? Ważny jest sposób w jaki osoba nawiązuje kontakt werbalny, wzrokowy, ale też jej orientacja w otaczającej ją rzeczywistości – czy wie, kim jest, jak się nazywa, czy wie jaki dziś dzień, gdzie się znajduje i dlaczego. Istotna jest obserwacja zachowania osoby, z którą nawiązujemy kontakt – czy jest ono spójne czy chaotyczne i impulsywne? Czy wypowiedzi są ze sobą powiązane w logiczną całość? Czy tempo wypowiedzi nie odbiega od normy? Czy osoba jest spokojna, czy lękliwa i spięta? Wszystkie te informacje pomogą służbom skierowanym na miejsce odpowiednio przygotować się do interwencji.
podkom. Małgorzata Pychner