Pozwolenia na broń - zasady wydawania i cofania pozwoleń - Pozwolenia na broń - Policja Mazowiecka

Zasady wydawania i cofania pozwoleń na broń, nabywania, rejestracji, przechowywania, zbywania i deponowania broni  i amunicji, przewozu przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz przywozu z zagranicy i wywozu za granicę broni i amunicji, jak również zasady posiadania broni i amunicji przez cudzoziemców oraz zasady funkcjonowania strzelnic określa ustawa z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji ( Dz. U. z 2020 r. poz. 955 z późn. zm.).

Pozwolenie na broń palną (w tym: broń palną bojową, myśliwską, sportową, gazową, alarmową i sygnałową) wydaje komendant wojewódzki Policji właściwy ze względu na miejsce stałego pobytu zainteresowanej osoby.

Komórką organizacyjną załatwiającą sprawy związane z pozwoleniami na broń w Komendzie Wojewódzkiej Policji z siedzibą w Radomiu jest Wydział Postępowań Administracyjnych.

Osoba ubiegająca się o wydanie pozwolenia na broń palną powinna sporządzić podanie o wydanie pozwolenia na broń adresowane do Komendanta Wojewódzkiego Policji z siedzibą w Radomiu, wskazując w nim:

1)     cel, w jakim ma być wydane pozwolenie,

2)     rodzaj broni, o jaką się ubiega,

3)     liczbę egzemplarzy broni,

oraz wskazać okoliczności, które zdaniem osoby ubiegającej się, uzasadniają wydanie pozwolenia na podany rodzaj broni, we wskazanej liczbie egzemplarzy i w podanym celu

 Do wniosku o wydanie pozwolenia na broń należy dołączyć:

1)     Orzeczenie lekarskie i psychologiczne wydane przez upoważnionego lekarza i psychologa, stwierdzające, że ubiegający się o wydanie pozwolenia nie należy do osób wymienionych w art. 15 ust. 1  pkt 2 - 4 ustawy,  i potwierdzające, że może on dysponować bronią,

2)     Zdjęcia formatu: 3x4 cm.  -  2 szt.,

3)     Dowód uiszczenia opłaty skarbowej w wysokości 242 zł. za wydanie pozwolenia,

4)      dokumenty uzasadniające potrzebę posiadania broni   w określonym celu:

a)     w przypadku broni palnej do celów łowieckich:

§         zaświadczenie z Polskiego Związku Łowieckiego o zdaniu egzaminu ze znajomości przepisów dotyczących posiadania i używania danego rodzaju j broni oraz umiejętności posługiwania się bronią,

§         zaświadczenie o przynależności do Polskiego Związku Łowieckiego.

b)     w przypadku broni palnej do ochrony osobistej:

§         wskazanie okoliczności faktycznych, popartych konkretnymi przykładami, świadczących o ponadprzeciętnym, stałym, realnym zagrożeniu życia lub zdrowia wnioskodawcy,

§         wskazanie jednostki Policji lub Prokuratury, do których zgłaszano zdarzenia dotyczące zagrożenia życia bądź zdrowia (data zgłoszenia, numer prowadzonych spraw, sposób ich zakończenia przez organy ścigania, kopie rozstrzygnięć należy dołączyć do podania jako załączniki) lub ewentualnie określenie powodów braku zgłoszenia organom ścigania zdarzeń świadczących o istnieniu zagrożenia życia lub zdrowia

Subiektywne, nie poparte żadnymi przekonywującymi dowodami, poczucie zagrożenia, wynikające np. z samego faktu prowadzenia działalności gospodarczej, realizacji operacji finansowych oraz zdarzenia, które nie były zgłaszane organom ścigania nie będą uwzględniane w postępowaniu administracyjnym jako okoliczność przemawiająca za wydaniem pozwolenia.

c)      w przypadku broni palnej do celów sportowych:

Właściwy organ Policji wydaje pozwolenie na broń, jeżeli wnioskodawca nie stanowi zagrożenia dla samego siebie, bezpieczeństwa i porządku publicznego oraz przedstawi ważną przyczynę posiadania broni.

dla pozwolenia na broń do celów sportowych:udokumentowane członkostwo
w stowarzyszeniu o charakterze strzeleckim, posiadanie kwalifikacji sportowych oraz licencji właściwego polskiego związku sportowego,

Pozwolenia na broń nie wydaje się osobom:

1)     Niemającym ukończonych 21 lat (na wniosek szkoły, organizacji sportowej, Polskiego Związku Łowieckiego, stowarzyszenia obronnego pozwolenie może być wydane osobie mającej ukończone 18 lat, jednakże tylko na broń służącą do celów sportowych lub łowieckich - jest to szczególne uprawnienie przyznawane dla osób osiągających wysokie wyniki w szkoleniu strzeleckim, np. reprezentanci Polski w strzelectwie sportowym),

2)     Z zaburzeniami psychicznymi, o których mowa w ustawie z dnia 19.08.1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego, lub o znacznie ograniczonej sprawności psychofizycznej,

3)     Wykazującym istotne zaburzenia funkcjonowania psychologicznego,

4)     Uzależnionym od alkoholu lub substancji psychoaktywnych,

5)     Nieposiadającym miejsca stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

6)     Co do których istnieje uzasadniona obawa, że mogą użyć broni w celach sprzecznych z interesem bezpieczeństwa lub porządku publicznego, w szczególności skazanym prawomocnym orzeczeniem sądu za przestępstwo przeciwko życiu, zdrowiu lub mieniu, albo wobec których toczy się postępowanie karne o popełnienie  takich przestępstw.

Integralną częścią prowadzonego przez Policję postępowania w sprawie wydania pozwolenia na broń jest egzamin ze znajomości przepisów dotyczących posiadania i używania broni oraz umiejętności posługiwania się bronią. Egzamin organizują organy właściwe w sprawach wydawania pozwoleń na broń, a przeprowadza go, co najmniej 3-osobowa komisja.

Egzamin składa się z części teoretycznej, obejmującej sprawdzenie znajomości przepisów dotyczących posiadania i używania broni i praktycznej, obejmującej sprawdzenie umiejętności bezpiecznego posługiwania się bronią danego rodzaju.

Właściwy organ Policji cofa pozwolenie na broń, jeżeli osoba, której pozwolenie takie wydano: 

1) nie przestrzega warunków określonych w pozwoleniu na broń, o których mowa w art. 10 ust. 4, 

2) należy do osób, o których mowa w art. 15 ust.1 pkt 2-6 ustawy,

3) naruszyła obowiązek zawiadomienia Policji o utracie broni, o którym mowa w art. 25, 

4) znajdując się w stanie po użyciu alkoholu, środka odurzającego lub substancji psychotropowej albo środka zastępczego, nosi broń przy sobie. 

Właściwy organ Policji może cofnąć pozwolenie na broń, jeżeli:

1)     ustały okoliczności faktyczne, które stanowiły podstawę do jego wydania,

oraz w przypadku naruszenia prze osobę, której takie pozwolenie wydano:

2)      obowiązku rejestracji broni, o którym mowa w art. 13 ust. 1, 

3)     obowiązku poddania się badaniom lekarskim i psychologicznym i przedstawienia orzeczeń lekarskiego i psychologicznego, o których mowa w art. 15 ust. 3-5, 

4)     obowiązku zawiadomienia właściwego organu Policji o zmianie miejsca stałego pobytu, o którym mowa w art. 26, 

5)     zasad przechowywania, noszenia oraz ewidencjonowania broni i amunicji, o których mowa w art. 32, 

6)     wymogu uzyskania zgody na wywóz broni i amunicji za granicę, o którym mowa   w art. 38, 

7)     zasady, o której mowa w art. 45, tj. używania broni zdolnej do rażenia celów na odległość w celach sportowych lub szkoleniowych poza strzelnicami,

8)     zakazu użyczania broni osobie nieupoważnionej. 

 Nabyć broń na terenie kraju można zawierając umowę kupna - sprzedaży z osobą posiadającą pozwolenie na broń lub dokonując zakupu w koncesjonowanym podmiocie gospodarczym prowadzącym obrót bronią i amunicją.

Możliwy jest także przywóz broni i amunicji z zagranicy przez obywateli polskich na własne potrzeby. Wymaga on jednak uprzedniego wydania zaświadczenia przez właściwego konsula Rzeczypospolitej Polskiej. Osoby, przywożące broń, przekraczając granicę, są obowiązane do pisemnego zgłoszenia właściwemu organowi celnemu przywozu broni i amunicji.

W przypadku braku pozwolenia na broń, przywiezioną broń i amunicję należy niezwłocznie złożyć do depozytu właściwego organu celnego (koszty związane z deponowaniem broni i amunicji ponosi osoba składająca broń i amunicję do depozytu), a w terminie 14 dni od dnia przywozu broni na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wystąpić do właściwego organu Policji z wnioskiem o wydanie pozwolenia na broń.

Wywóz broni i amunicji za granicę przez obywateli polskich wymaga zgody właściwego organu Policji. Wnioskodawca zobowiązany jest złożyć pisemny wniosek,  w którym określa rodzaj, markę i kaliber broni oraz rodzaj i ilość amunicji, jaką chce wywieźć, a także kraj docelowy.

Przechowywanie broni:

Podstawowa zasada dotycząca przechowywania broni i amunicji sformułowana została
w art. 32 ust. 1 ustawy o broni i amunicji.

Szczegółowe zasady i warunki przechowywania, noszenia oraz ewidencjonowania broni
i amunicji określa Rozporządzenie MSW z dnia 26 sierpnia 2014r. w sprawie przechowywania, noszenia
i ewidencjonowania broni i amunicji (Dz. U. z 2014, poz. 1224 z późn. zm.).

Uwaga!

Zgodnie z §12 rozporządzenia podmioty i osoby, które uzyskały pozwolenie na broń wydane przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, to jest przed 1 października 2014 roku dostosują sposób przechowywania broni i amunicji do wymogów, o których mowa w § 3-6 rozporządzenia:

1)     w terminie 5 lat od dnia jego wejścia w życie,

2)    z dniem uzyskania nowego pozwolenia na broń – w przypadku uzyskania nowego pozwolenia na   broń wydanego po dniu wejścia w życie rozporządzenia.

 
Do tego czasu mogą przechowywać broń palną i amunicję w kasecie metalowej na trwałe przymocowanej do elementów konstrukcyjnych budynku lub w metalowej szafie albo sejfie posiadającym zamki atestowane.

Świadectwo broni może być wydane:

1)     przedsiębiorcom i jednostkom organizacyjnym, którzy na podstawie odrębnych przepisów powołali wewnętrzne służby ochrony, jeżeli broń jest niezbędna do wykonywania przez te służby zadań wynikających z planu ochrony,

2)     przedsiębiorcom, którzy uzyskali koncesje na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia, jeżeli broń jest im niezbędna w zakresie i formach określonych w koncesji,

3)     podmiotom prowadzącym strzelnicę,

4)     szkołom, organizacjom sportowym i łowieckim, stowarzyszeniom obronnym w celu szkolenia i realizacji ćwiczeń strzeleckich lub innym placówkom oświatowym oraz organizatorom kursów, kształcącym w zawodzie pracownika ochrony,

5)     podmiotom wykonującym zadania związane z realizacją filmów i innych przedsięwzięć artystycznych,

6)     urzędom, instytucjom, zakładom, przedsiębiorcom i innym podmiotom, których pracownikom broń jest niezbędna do ochrony osobistej w związku z wykonywaniem przez nich obowiązków pracowniczych związanych ze szczególnym narażeniem na zamach przeciwko życiu lub zdrowiu,

7)     podmiotom, którym broń jest niezbędna w celach wzywania pomocy, ratowniczych, poszukiwawczych oraz sygnalizowania rozpoczęcia konkurencji w zawodach sportowych.

Świadectwo broni na broń szczególnie niebezpieczną może być wydane wyłącznie podmiotom, o których mowa w pkt 1 i 2, oraz organizatorom kursów, kształcącym w zawodzie pracownika ochrony.

Podmioty wskazane wyżej, po uzyskaniu świadectwa broni mogą nabywać broń i amunicję na zasadach określonych dla osób fizycznych.

Dopuszczenie do pracy z bronią obiektową

Osoby fizyczne zatrudnione przez podmioty posiadające pozwolenie na broń na okaziciela, wykonując zadania określone dla tych podmiotów, mogą zostać dopuszczone do posiadania broni w czasie wykonywania tych zadań.

Dopuszczenie do posiadania broni następuje w drodze decyzji administracyjnej, wydawanej przez właściwy organ Policji.