Samowolne oddalenia nieletnich. Pomoc dla młodych ludzi w potrzebie
Młodzież ucieka z różnych powodów takich jak problemy rodzinne lub stres związany z nauką i oczekiwaniami rówieśniczymi. Wielu z nich poszukuje niezależności i samodzielności. Czasami młode osoby zmagają się z problemami emocjonalnymi, które prowadzą do desperackich kroków. Policjanci ostrzegają o konsekwencjach wynikających z samowolnych oddaleń dzieci i młodzieży oraz uświadamiają o licznych źródłach pomocy dla osób w kryzysie.
Czy ucieczka z domu to ostateczność? Co grozi osobie przebywającej na samowolnym oddaleniu? Istnieje wiele instytucji, których celem jest pomoc dla młodzieży w trudnej sytuacji, które pomogą znaleźć rozwiązanie problemów. Niestety wielokrotne samowolne oddalenia skutkują konsekwencjami prawnymi, gdyż takie zachowania wyczerpują znamiona demoralizacji, co rodzi późniejsze nieprzyjemne konsekwencje takie jak umieszczenie nieletniego w ośrodkach wychowawczych czy objęcie nadzorem kuratora. Dlatego tak ważnym jest aby jak najszbciej pomóc dziecku i poznać przyczyny jego zachowania, a może być ich wiele, począwszy od szeroko rozumianego buntu, próby zwrócenia na siebie uwagi po problemy emocjonalne, konflikty rodzinne, rówieśniecze, brak akceptacji samego siebie czy wreszcie wkroczenia w demoralizujący go świat przestępczy.
Młody człowieku!
W sytuacji kryzysowej nie jesteś sam. Ucieczka z domu nie jest rozwiązaniem. Warto szukać wsparcia i pomocy. Zawsze możesz porozmawiać z zaufaną osobą dorosłą, taką jak członek rodziny, psycholog szkolny czy funkcjonariusz Policji. Pamiętaj, nie ma problemów, których nie da się nie rozwiązać! Jeśli chcesz porozmowiać o nurtujących się problemach anonimowo- skorzystaj z dostępnych Telefonów Zaufania:
116-1111 Telefon Zaufania dla Dzieci i Młodzieży
800-121-212 Dziecięcy Telefon Zaufania Rzecznika Praw Dziecka
800-119-119 Telefon i Chat Zaufania dla Dzieci i Młodzieży
Rodzicu!
Nie traktuj ucieczki z domu tylko jako przejawu złego zachowania. W takiej sytuacji należy niezwłocznie rozpocząć poszukiwania i zgłosić sprawę Policji. Ukrywanie lub pomijanie informacji o trudnej sytuacji osobistej może bardzo utrudnić poszukiwania, a nawet doprowadzić do tragedii.
CO ZROBIĆ, GDY TWOJE DZIECKO UCIEKŁO Z DOMU?
-
Natychmiast zgłoś zaginięcie dziecka na Policji. Zabierz ze sobą fotografię zaginionego dziecka.
-
Postaraj się przypomnieć sobie jak Twoje dziecko było ubrane w dniu zaginięcia, czy ma jakieś znaki szczególne, które je wyróżniają wśród innych.
-
Sprawdź czy w pokoju Twojego dziecka jest coś co mogłoby dać Ci informacje o motywach jego ucieczki lub ewentualnym jego miejscu pobytu. Wskazanym jest sprawdzenie poczty elektronicznej Twojego dziecka oraz przejrzenie ostatnio odwiedzanych przez nie stron internetowych.
-
Przygotuj listę kolegów i koleżanek swojego dziecka. Postaraj się ustalić ich adresy zamieszkania oraz numery telefonów.
-
Ustal gdzie najczęściej Twoje dziecko spędza czas wolny.
KIERUJĄC SIĘ DO NAJBLIŻSZEJ JEDNOSTKI POLICJI, W CELU ZGŁOSZENIA ZAGINIĘCIA OSOBY NALEŻY BYĆ PRZYGOTOWANYM NA TO, ŻE POLICJANT POPROSI O:
-
podanie pełnych danych personalnych osoby zaginionej,
-
aktualne zdjęcie osoby zaginionej,
-
podanie cech wyglądu zewnętrznego z uwzględnieniem posiadanych znaków szczególnych,
-
opisu ubioru w chwili zaginięcia z uwzględnieniem znaków firmowych,
-
opisanie przedmiotów posiadanych w chwili zaginięcia,
-
podanie miejsca i okoliczności zaginięcia,
-
rodzaju chorób, nałogów oraz charakter nawyków i skłonności, z uwzględnieniem prób samobójczych,
-
określenie prawdopodobnych przyczyn zaginięcia, w kontekście sytuacji rodzinnej, zawodowej, konfliktów,
-
podanie adresów osób i instytucji, do których mogła udać się osoba zaginiona.
Autor: mł.asp. Wioleta Szymanik / KPP Wyszków